•با عرض سلام و خسته نباشید لطفأ خودتان ر بصورت کامل معرفی کنید:
محمرضا امیر محمدی هستم استادیار بخش حقوق مدت هفت سال و چهار ماه و نه روز اسیر بودم. بعد از بازگشت دیپلم گرفتم و سال 70 وارد دانشگاه شدم و در سال 1384 دکتری حقوق خصوصی از دانشگاه تهران گرفتم و در دانشگاه شهید باهنر مشغول به کار شدم. قبل از آن در تهران وکالت میکردم و پیش از آن کارمند آموزش و پرورش بودم و مدتی هم در وزارت دفاع مشغول به کار بود.

•انگیزه شما از حضور در جبهه چه بود؟
شاید انتظار داشته باشید که بگویم دفاع از میهن، اما اگر صادقانه بگویم باید عرض کنم که اینها بود اما نه به واسطه درک درست من و امثال من از دین و میهن و حتی خود جنگ، بلکه به واسطه انگیزه های بیرونی نه انگیزه های درونی. تنها چیزی که کاملأ جنبه درونی داشت و به شدت من و شاید امثال من را به جبهه میکشانید، ماجراجویی دوران نوجوانی بود.

•نقش افرادی امثال شما در بیداری و آموزش جوانان نسل امروز برای مقابله با تهاجم فرهنگی چیست؟ وچرا عده زیادی از رزمندگان و جانبازان به حاشیه و انزوا رفته اند؟ آیا جوانان ما به الگوهای زنده نیاز ندارند؟
به طور کلی فکر میکنم جوانان امروز به رفتار افراد یعنی اخلاق عملی آنها نگاه میکنند. اگر افراد از اخلاقی مبتنی بر صداقت و درستی برخوردار باشند به صورت ناخود آگاه و بعضأ خود آگاه به آنها اعتماد میکنند و مهم هم نیست که این افراد رزمنده باشند یا غیر رزمنده. البته تمام مردم از جزئیات احکام کلی اقتباس میکنند مثلأ یک یا چند رزمنده یا روحانی، وکیل یا دکتر یا هر قشر دیگری را ببینند که دارای یک ویژگی هستند، میگویند تمام رزمندگان یا روحانیون یا وکلا یا دکترها یا... اینگونه هستند. بنابراین به نظر میرسد که هر شخصی که واسطه به یک قشر یا صنف خاص است علاوه بر تعهد او در قبال خداوند و انسانیت، در قبال آن صنف نیز تعهد دارد که به گونه ای رفتار کند که آن صنف را بدنام نکند، رزمندگان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. و به طور خلاصه اگر جوانان رفتار گروهی را بپسندند به همانها اعتماد میکنند و حرفهای همانها را گوش میکنند. مقابله با تهاجم فرهنگی با تبلیغات و نصیحت و کتاب نوشتن و یا قوای قهریه امکان ندارد هرکس داعیه مبارزه با تهاجم فرهنگی را دارد باید رفتارش را اصلاح کند. اما دلیل به انزوا رفتن بعضی از رزمندگان قصه اش طولانی است و ممکن به تعداد رزمندگان دلیل وجود داشته باشد. برای مثال برخی از اوضاع ناراضی هستند، برخی گرفتاری های شخصی دارند، برخی ذاتأ انزوا طلب هستند و... .
اما راجع به الگو باید بگویم که همه انسانها به طور خواسته یا ناخواسته الگوهایی انتخاب میکنند و آنا هستند که الگوی خود را انتخاب میکنند، دیگران نمیتوانند برای کسی الگو تعیین کنند. هرکس بیشترین جذابیت را داشته باشد بیشترین الگوبرداری از او میشود.

•انتظارتان را به عنوان فردی که سالها برای پاسداری از میهن خود جنگیده و مدتهایی را در بند رژیم غاصب گذرانده از ما نسل سومی های انقلاب بیان فرمایید:
من هیچ انتظاری ندارم بلکه آرزو میکنم که همه جوانان مجاهدانه برای آبادانی کشور و پیشرفت شخصی خودشان تلاش کنند و از رعایت اخلاقیات هم غافل نشوند باشد که در آینده جامعه ای مسرت بخش داشته باشیم.

•لطفأ یک خاطره به یاد ماندنی از دوران جنگ تعریف کنید:
جنگ پر از خاطره های تلخ است من ترجیح میدهم خاطره های تلخ را یادآوری نکنم. تنها خاطره شیرین من این است که در روزی که در اوج نا امیدی به سر میبردیم ناگهان اعلام شد که از روز جمعه تبادل اسرا شروع میشود و این در حالی بود که دو سال از پایان جنگ گذشته بود.

•در پایان اگر سخن خاصی را لازم به ذکر میدانید، شنیداریم:
برای همه شما آرزوی موفقیت میکنم.

نا برده رنج گنج میسر نمی شود / مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد